به عنوان ابداع کننده پاراگلايدر مي توان يکي از مهندسين ودانشمندان سابق ناسا، آقاي فرانسيس ملوين روگالو،متولد 27 ژانويه 1912 را نام برد . او در ثبت اختراع خود در سال 1948 از تکنيکي نام برد که چگونه از پارچه و نخ ، وسيله پروازي طراحي مي شود. او به همراه همسرش ، خانم گرتروده در دهه 50 اولين پاراگلايدر را که به صورت مثلثي شکل بود،طراحي کرد. در ابتدا اين پاراگلايدرفقط توانايي نگه داشتن کودکان را داشت و بعد توانايي حتي بزرگسالان را نيز پيدا کرد. در اين ثبت پيش بيني سل ها در لبه حمله شده بود. طرح آقاي روگالو شهرت جهاني پيدا کرد. نه تنها خشت هاي اوليه پاراگلايدر ، بلکه گام هاي اوليه کايت که در ابتدا محبوبيت وشهرت بيشتري نسبت به پاراگلايدر را داشت نيز طراحي کرد.

در اوايل دهه 60 روگالو و فرزندانش انواع پارا گلايدرها راتست کردند ولي شروع شهرت پاراگلايدر آن زمان نبود . شايد به همين علت آقاي روگالو هيچ وقت خود را به عنوان مخترع پاراگلايدر و يا کايت ندانست. البته او به خودش مي باليد که اولين انساني است که توانست وسيله پرنده اي بسازد که داراي ساختاري محکم وثابت نبود. ديويد باريش آمريکايي ودومينا جالبرت کانادايي را مي توان به عنوان پدران پاراگلايدر دانست. هر دو ايده ها و طرح هاي ثبت شده روگالو را مي شناختند . باريش در سال 1964 در چهار چوب طراحي يک چتر سقوط آزاد جديد جهت استفاده فضا پيما ها يک نوع رقيب رو گالو شده بود. طرح هردو شبيه به هم بود ولي بدون هماهنگي با هم طراحي شده بود، با اين تفاوت که باريش نه تنها وسيله خود راطراحي کرد بلکه خود نيز با آن پرواز کرد. البته آوازه اين فعاليتها هنوز بسيار کم رنگ بود . به نظر مي آمد که زمان ، زمان پرواز با پاراگلايدر نيست . در اوايل دهه 70 بود که آقاي دان پوينتر خلبان و خبر نگاتر آمريکايي به اين امر بهاي بيشتري داده و سعي در گسترش آن کرد. که البته براي بسياري ديويد باريش اولين خلبان حقيقي پاراگلايدر به شمار مي رود .

چنانچه بخواهيم در مورد کليه افرادي که در اين زمينه فعاليت کردند و گامي به جلو برداشتند نام ببريم شايد مي توان صدها صفحه ديگر در اين باره نوشت. در سال 1978 اتفاقات جديدي در دنياي پاراگلايدر رخ داد. دو نفر از چتر بازان فرا نسوي به نام هاي ژان کلود بتمس و گرارد بوسون اين هدف را دنبال ميکردند که براي پرواز و فرودشان از هواپيما صرف نظر کنند و از کوهي با شيب زياد پرواز کنند. به سرعت مفرح بودن اين ورزش براي همه آشکار شد و چندي بعد انجمن ورزشهاي هوايي فرانسه پارا گلايدر را به عنوان يکي از ورزشهاي هوايي به رسميت شناخت. در سوئيس نيز پاراگلايدر کم کم رونق گرفت. در آلمان در سال 1987 پاراگلايدر از طرف وزارت راه به رسميت شناخته شد وزير مجموعه انجمن ورزشهاي هوايي آلمان قرار گرفت . پاراگلايدرهاي امروزه مساحتي حدود 20 الي 30 متر مربع دارند. سلولهايي در لبه هاي حمله آ نها قرار داردکه باعث شده هوا بين لا يه رويين ولايه زيرين چتر حبس شود . و چتر شکل پروازي به خود گيرد اصطلاحا اير فويل .

پاراگلايدر توسط بندهاي هدايت به راست وچپ فرماندهي مي شود و قا بليت کم کردن و زياد کردن سرعت خود را توسط اين بندها دارد. نسبت سرش پاراگلايدرهاي امروزه حدودا يک به هشت و سرعت آن 50 الي 60 کيلومتر در ساعت مي رسد . طي کردن مسا فت هاي 40 ، 50 کيلومتري جزو کارهاي روزمره خلبانان پاراگلايدر به شمار مي رود. در حال حاضر رکورد مسافت قانوني ثبت شده پرواز با پاراگلايدر 423 کيلومتر ثبت شده که توسط يک کانادايي به نام آقاي ويليام گاد در تگزاس و در سال 2002 انجام شد . حدودا اين ورزش از سال 1993 در ايران شروع به فعاليت کرد. امروزه تقريبا در اکثر نقاط ايران پرواز با پاراگلايدر انجام مي شود.

پاراگلايدر جزو امن ترين وسايل ورزش هوايي به شمار مي رود. اين ورزش موقعي خطرناک مي شود که به شرايط ايمني توجه کافي نگردد. پرواز خالصانه و لذت بخش پاراگلايدر بايد توام با علم و مقدار زيادي ديسيپلين باشد. آموزش صحيح و استفاده از تجهيزات پروازي درست يک بايد است . بزرگترين ريسک پاراگلايدر ،چتر پاراگلايدر نيست بلکه خود خلبان است. اوست که توانايي خود را بايد بداند .اوست که از هوايي که در آن مي خواهد پرواز کند با يد مطلع باشد . اوست که بايد وسيله پروازي خود را صحيح انتخاب کند و اوست که بايد بداند در شرايط خطرناک نبايد پرواز کرد. پراگلايدر را فقط مي توان از يک مربي کار آزموده و تا ييد شده از مراجع قانوني کشور آموخت . شرايط جسماني پيچيده اي براي آموختن پاراگلايدر نياز نيست .به اصطلاح هر که از بدني سالم برخوردار است مي تواند پرواز کند.همانند رانند گي با خودرو که نيازمند گواهينامه مي باشد ، پرواز پارا گلايدر نيز نيازمند گواهينامه خلباني مي باشد . مراتب گواهينامه ها که شامل از مقدماتي ، مبتدي يا مستقل ، متوسطه ، پيشرفته ، پرواز دو نفره و مربي گري مي باشد در قسمت هاي ديگر آموزش اين سايت توضيح داده شده اند

براي آموزش پاراگلايدر شهامت وجرات فوق العاده زياد نياز نيست . بهترين خلبانان ، خلباناني هستند که نه به صورت افراطي شجاع ونه به صورت افراطي ترسو مي باشند . فرد منطقي مناسب ترين فردي است براي پاراگلايدر . آموزش در ابتدا از زمين صاف، کلاس هاي تئوري و بعد شيب آموزشي انجام مي شود و پس ازآ نکه هنر جو مراحل اوليه را با موفقيت طي کرد مي تواند به مراحل بعد راه پيدا کند . جوانان از سن 14 سال قادر به شروع اين ورزش هستند و براي افراد مسن محدوديت سني وجود ندارد .